Binnenkort vertrek van twee kids

Normaal is februari hier de maand waarin heel veel regen valt. De zomers zijn nat en de winters zijn droog. Hier is het nu zomer, alleen het is hier niet nat. Je ziet het aan alles, de bladeren vallen van de bomen, de grond is droog en rood/bruin. Het zwembad word leger en leger, de dieren hebben het te warm om zich te laten zien. We blijven bidden voor de regen.
Afgelopen week kregen we te horen dat F deze maand nog naar het nieuwe centre gaat. Wat zijn we dankbaar. We dachten dat hij op nummer 2 stond en nog een hele tijd moest wachten op een plek, maar nu is er ineens al heel snel plaats. Hij is zelf ook helemaal blij dat hij daar nu mag gaan wonen en gaat leren voor een job.
T zijn ouders zijn afgelopen week weer op bezoek geweest. Het is nog steeds niet rond met de papieren. We hopen dat het niet te lang meer gaat duren. T wordt groot en het is tijd voor een eigen familie. We gingen met de ouders mee naar de auto om ze uit te zwaaien en hij zei zo tegen ons “bye bye”. Hij heeft gelukkig geen moeite om met ze mee te gaan.
Voor de andere kids is het moeilijk en dat merken we in alles. Ze huilen veel en zitten niet echt lekker in hun vel. O is hier nu al zolang, maar omdat ze gehandicapt is is het heel lastig om een gezin voor haar te vinden. De laatste tijd roept ze zo vaak “mama”. En het enige wat we kunnen doen is haar liefde geven en blijven bidden voor een familie. Praten is moeilijk voor haar, maar elke avond bid ze bij bijbelstudie voor een papa en mama. Willen jullie ook bidden voor een familie en voor de mogelijkheden die ze dan krijgt m.b.t. therapie en operatie etc.
T is hier al vanaf twee weken en word dit jaar 5. Ik deed hem in bad en hij zegt “I’m so sad, I want a mammie too”. Dit breekt mijn hart, omdat ik zo weinig kan doen en hem zo graag een familie zou willen geven. Hij ziet iedereen vertrekken en ondertussen groeit hij hier op. Een plek waar hij een veilig thuis heeft en mensen die van hem houden. Maar dit is niet een plek waar je op moet groeien. Dat is hard om iedereen te zien gaan, altijd de aandacht moet delen met veel meer kinderen, elke keer andere vrijwilligers etc.
Dan hebben we M en N. Hun moeder is nu twee keer hier geweest. M vraagt of ze niet vaker kunnen komen, of ze haar granny kan zien, maar dit is niet mogelijk. Voordat ze terug mogen naar huis moeten de ouders een procedure volgen waardoor het best een tijd kan duren. En genoeg geld om hier vaak te komen hebben ze ook niet.
Gisteren kwam O haar moeder eindelijk weer, samen met een oom, tante, nichtje en zus van O. Leuk om te zien hoe blij O is met alle presents die ze krijgt. Nieuwe schoenen, candy en een heleboel aandacht. Ik praatte even met haar moeder over wanneer ze nou terug naar huis mag, het verbaasde me dat die moeder eigenlijk van niks wist.
Vandaag ben ik wezen shoppen in Jubilee Mall. In totaal drie blanken gezien. Op zich niet zo gek dat dan iedereen naar je kijkt. Ik ben al een paar keer bij Mr. Price geweest en bij de ingang staat een jongen. Dan kom je binnen en normaal zeg je hallo, maar ja hij blijft maar praten. Of ik winterkleding ging kopen, ja hoor ;)Dan bij het betalen staat een moeder voor me met een jochie van ongeveer drie jaar. Hij bekijkt me eerst even goed en dan komt er een glimlach tevoorschijn.
Daarna ga ik naar game om een camera te kopen. Ik vraag een man om me te helpen en ze zijn allemaal heel erg benieuwd waar je vandaan komt. Even leuk gepraat en op een gegeven moment zegt één van de mannen, ben je hier alleen, zonder familie gekomen. Ik antwoord en vertel wat ik nu doe. Maar dat je alleen bent dat vinden ze maar niks. Dus na een paar minuten praten zegt de man “maar je bent niet alleen, je kent ons en wij zijn er nu.” Dat is toch wel lief.
Dan komt er een rouw met een gebroken arm naar me toe om geld voor de taxi te vragen. Ze zegt dat ze naar huis moet en vandaag in het ziekenhuis is geweest. Het hele verhaal geloofde ik niet, maar heb haar toch maar wat gegeven. Ik vind het moeilijk aan wie je wel of niet wat geeft. Wat is de graadmeter. Mijn eigen gevoel denk ik.
En dan kom je thuis en ik loop direct even de playroom in. En dan komt T helemaal blij naar me toegerend voor een knuffel. Welkom thuis 
Liefs Hetty
Plot 94 Klipdrift, Hammanskraal
Gauteng, South-Africa
PO Box 2642 Hammanskraal 0400

Voor degenen die het werk in het weeshuis willen ondersteunen kan u een gift overmaken naar rekeningnummer Afrika NL85 INGB 0792 4777 23 T.N.V H Groenewegen van der Weiden onder vermelding weeshuis Afrika.
Na God heel erg bedankt voor uw steun!